Wszystko się wali, na nic nie mamy ochoty, nie ma dobrych wiadomości. W żadnej dziedzinie. Nie tylko polityce. Znów i znów rozczarowanie. Nawet dobre słowo bliskich nie przynosi żadnej ulgi. Apatia w każdym kawałku ciała i duszy.
No i jest. Dół na całego. Temat depresji, która dotyka nas coraz powszechniej, kiedy popatrzeć uważniej dookoła siebie, pojawia się tu i ówdzie. Także w ulubionym tygodniku opinii autora. Potraktowany różnie. Mniej lub bardziej praktycznie, albo mniej lub bardziej mądrze. Czy chrześcijanin może wpaść w depresję? Pytanie na pierwszy rzut oka bez sensu. Dlaczego? No jakże to, a cała przestrzeń nadziei, jaką daje wiara w Jezusa (pewnie w innego Boga również)?
No tak, ale… Nadzieja – wiadomo czyja matka – musi mieć solidne i utrwalone podstawy. A z tymi bywa różnie. Z wiarą jeszcze gorzej. I często dużo słabiej. Depresyjne nastroje dotykają obu tych spraw. I nadziei, i wiary. I dobrze pisać, kiedy się jest w jako takim nastroju, a człowiek dotknięty depresją nie tylko nie daje rady sam ze sobą, ale nie ma nawet siły uklęknąć, zmówić modlitwę, poprosić o łaskę siły i wiary na co dzień a co dopiero czytać dobre rady. Bo jak to robić wbrew nieopanowanemu niepokojowi, czy rozpaczy (chorobie nadziei). A do tego które, jakby jeszcze było mało, są traktowane tradycyjnie jak grzech. Tak więc koło się zamyka i to dokładnie, i ze złowieszczym trzaskiem. Dobra. Wystarczy wizji, opowiadań i opisów.
Ksiądz Tischner podpowiada stale, że pokonać rozpacz i przywrócić nadzieję możemy „wraz z drugim człowiekiem”. Oby takiego udawało się znaleźć za każdym razem. I żeby można po jej/jego wpływie mieć siłę powiedzieć: ty naprawdę potrafisz mi pomóc. Pochwalcie, namawiam, bo to trudne zadanie „wyciągnąć człowieka z dołka”. Powróćmy na moment do tego, czym zajmują się teksty z tego cyklu. Do poszukiwania świętych patronów. A przecież powoli zbliża się święto, 19 marca.
O kim myślę? Człowiekiem nadziei, także tej wielokrotnie przywracanej, jest święty Józef. Ze względu na własną biografię, doświadczenia z Marią i Jezusem, wątpliwości, które musiał mieć, wybory życiowe, jakich musiał dokonywać. Dużo tego. Wystarczy na całkiem porządne depresje. Jednak nie na takie w jego przypadku, żeby ulec załamaniu. To dlatego chętnie do tradycyjnych ról: Opiekuna Jezusa, Oblubieńca Marii, Patrona robotników, świętego czczonego w Kaliszu dołóżmy mu jeszcze jedno zadanie – na pewno się nie urazi – Orędownika od naszych depresji. Zapewniam, że jest skuteczny. I kiedy brak siły na modlitwę czy choćby westchnienie do świętego, to chociaż medytowanie na fragmentem jego biografii pomaga. Ba, a może uda się w kościółku w Międzygórzu?
O depresji możecie PT Czytelnicy znaleźć sporo praktycznych spostrzeżeń także na stronach wyznaniowych. Na banerze jednej z nich pokazuje się prezentacja na ten temat. Krótka i przekonująca. Najpierw wylicza przyczyny, opisuje objawy i po diagnozie stawia proste rozwiązanie. Jakie? Warto znaleźć adres. Nie mogą na Kłodzko 24 eu. robić reklamy.
Mieczysław Kowalcze*
*O autorze
Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wielu wydawnictw i publikacji. Zupełnie od niedawna działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.