Dzisiejszy tekst to głównie zapis licznych rozmów ze znajomymi i nieznajomymi. Rozmów, jakie prowadzimy często w różnych miejscach i sytuacjach. A tematy? Od Sasa do lasa. Bo rzeczywiście początek listopada to spraw różnych bez liku. Z różnych dziedzin. A wszystkie niełatwe, zagmatwane. I co jeszcze w tym wszystkim dość smutne? Ano to, że z wnioskami autor, w wielu przypadkach, zupełnie sobie nie radzi. Nie wie, co powiedzieć (tu liczę na pomoc PT Czytelników).
Czyżby to wpływ jesieni, że tematów tak dużo; prawdziwy wysyp (opad), a czego się nie dotknie to chłód, przeciąg albo mgła, ba czasem nawet wczesna szadź. Nie ma co ukrywać: jesienne nastroje mocno na nas wpływają. I to nie tylko na nasze prywatne sprawy, ale ze spokojem można napisać, że i na wszystko, co wokół nas. Na tak zwaną sferę publiczną. Bo tutaj rwetes w każdej dziedzinie. Od wielkiej polityki począwszy, bo rozmówcy powtarzają na przykład wzięty z prasy argument – jakim to sposobem zmuszono „opornych” Słowaków do wpłat na konto Greków.
Przy prostym przecież myśleniu i liczeniu wychodzi: emerytura nad Morzem Egejskim to 1 200 euro, na Słowacji 3-4 razy mniej. Jaki argument? Samo milczenie (zamknijcie się, bo sami chcieliście) i po prostu polityczne nadużycie? Hm. A propos milczenia to mamy i swój przykład. Oto niełatwe pytanie jednej z rozmówczyń: no dobrze, niech będzie, wiem, że Kościół to instytucja hierarchiczna, ale mam swoje ale. Ksiądz Boniecki ma zakaz wypowiadania się poza „Tygodnikiem Powszechnym”, a dlaczego w uzasadnionych przypadkach, a takie dałoby się dość łatwo znaleźć, takim zakazem nie objęto (kiedyś) o. Rydzyka?
Szybko zmieniam temat, bo bezradnie musiałbym coś wymyślać na poczekaniu. I chwalę księdza Adama, choćby za mądry tekst omawiający książkę o zapomnianych, a bohaterskich polskich mieszkańcach okolic Treblinki jako równoważącej tezy „Złotych żniw” Grossów. Dwa przykłady jesiennego galimatiasu. Wystarczy na dziś.
Jesień to nie tylko bałagan. Czas na porządki. Wszelkie. Jakie? Na przykład na porządne świętowanie. Najpierw więc Święto Niepodległości – pozwoli wyciszyć kłótnie, nieporozumienia? W przestrzeni wiary znajdziemy (i to nasze szczęście) także patronów porządkujących różne sprawy. Wybierzmy opiekunów ostatnich dni. Święty Hubert pozwala mądrym myśliwym dbać o równowagę w naszym przyrodniczym otoczeniu. Jego święto za nami – 3 listopada.
Za nami także wspomnienie Karola Boromeusza. Świętego patrona błogosławionego Jana Pawła II. Tego świętego, który dbał o uporządkowanie sytuacji po reformach Lutra i nadawał moc odpowiedziom na nie soboru trydenckiego. Człowieka pełnego gotowości do poświęcenia, aż po śmierć. A zaraz potem święto Stanisława Kostki, niegdyś bardzo cenionego patrona młodzieży. Teraz w lekkim zapomnieniu. Da się więc, z pomocą oczywiście, ten jesienny melancholijny nieporządek choć trochę opanować.
I jeszcze dla tych, którzy porządkują sobie sprawy podczas spacerów. W drodze na Borówkową warto na chwilę zatrzymać się we Wrzosówce przy kaplicy św. Karola Boromeusza.
Mieczysław Kowalcze*
*O autorze
Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wielu wydawnictw i publikacji. Zupełnie od niedawna działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.