W natłoku mniej lub bardziej udanych przedsięwzięć kulturalnych, politycznych i społecznych zdarzają się perełki. Bezdyskusyjne. Nie umocowane jak krepującym sznurem kampanią wyborczą albo innym związkiem.
Zacznę od tego, co w poniedziałek 5 września o 19.00 w Bardzie. Znowu do tego miłego miasta dociera festiwal Wratislavia Cantans. Tym razem zaśpiewa Schola Teatru Węgajty z przedstawieniem „Joculatores Dei – Trubadurzy Chrystusa Pana”. Z obowiązku dziennikarskiego kilka informacji o Teatrze. Teatr Wiejski Węgajty powstał, jak piszą twórcy na swojej stronie internetowej w „nocy” lat 80-tych, tuż po stanie wojennym. Był to "czas kultury". Cechą pierwszych wystąpień artystycznych "Węgajt" było podejście do tradycji. Z jednej strony demaskował i odrzucał stereotypy epoki zadowolonego PRL-u. Z drugiej strony spektakle przypominały i odsłaniały świat tradycji. Bogatej. Wieloetnicznej i multikulturalnej. Większość tego pierwszego pomysłu na sens pracy pozostawili twórcy do dzisiaj.
Od lat 90. XX wieku Teatr ma wyraźne dwa nurty. Dwa zespoły pracy. Właśnie jeden z nich, czyli Schola wystąpi w Bazylice Mniejszej Nawiedzenia NMP w Bardzie. Prowadzi ją Wolfgang Niklaus. A koncentruje się na własnym pomyśle rekonstrukcji dramatu liturgicznego. U bardzkich redemptorystów usłyszymy w poniedziałek pieśni średniowieczne pieśni pielgrzymkowe, laudy, koronki ale też takie utwory, które zespół odszukał w swoich okolicach, na Kurpiach, a także w okolicach Augustowa. Śpiewakom będą akompaniowały m.in. lira korbowa, fidel, rebek, koboz, gordon, gemshorn, szałamaja. Posłuchamy! To jedna perełka.
Inną było spotkanie z Antoninem Kratochvilem. 40 wystawa z cyklu „Zamykanie kręgu” to z jednej strony niespotykane (prawie) potwierdzenie, że wspólne polsko-czeskie przedsięwzięcie może trwać i dobrze się mieć, a jednocześnie ciągle jeszcze może inspirować. Wernisaż, podsumowanie, nagrody i na zakończenie pokaz prac i rozmowa z fotografem światowej sławy. Tak tak. Antonin Kratochvil, do czasów „Solidarności” czeski dziennikarz pracujący w Polsce – władze komunistyczne nakazały powrót z Polski, żeby nie nasiąknął pomysłami wolnościowymi – to dziś fotoreporter znany w świecie. Obywatel globu, pracujący w Nowym Jorku. Nie tylko fotoreporter, bo to trochę zawęża. Fotograf. Obejrzeliśmy bowiem zdjęcia komentujące trudne wydarzenia – wojna iracka, więzienie Abu Ghraib, Czernobyl. Ale też zdjęcia celebrytów, tych z najwyższych półek.
Spotkanie w „Cynamonowej” było okazją do usłyszenia odpowiedzi na trudne pytania, np. jak można sobie poradzić w sytuacji bycia świadkiem śmierci i zastanawiania się, jak mam w tej chwili zrobić fotografię? Ba, jeszcze dalej, dobrą? Chyba tylko odwaga świętej Weroniki – patronki fotografów – może być właściwym wyjaśnieniem. To było ważne spotkanie, poniedziałkowe pewnie będzie takie samo. I tylko szkoda, że Kratochvil skromnie nagłośniony, a Wratislavia nie podjechała ze swoimi pomysłami kilka kilometrów dalej. A przecież festiwal był już u nas. W farze. Może uda się następnym razem? Z pomocą opiekunki muzyków i melomanów – świętej Cecylii.
Mieczysław Kowalcze*
*O autorze
Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wielu wydawnictw i publikacji. Zupełnie od niedawna działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.