Wspomnienie Filipka

Ludzie mówili na niego Filipek. Był małej postury, ale o przenikliwym spojrzeniu. Urodził się w 1908 roku. Jego matką była Polka, a ojcem Ukrainiec, stąd posługiwał się oboma językami. Nie ukończył żadnych szkół. Dar jasnowidzenia miał od dziecka. Do końca II wojny światowej mieszkał w Tarnawicy Polnej (obecnie Ukraina). Przepowiedział wysiedlenia - Od kościoła naszło mnie widzenie, że wszystkie my będą wywiezione. I nie tylko my, tylko całe województwo pójdzie i jeszcze jedno, i jeszcze – taką przepowiednię złożył Rozalii Capajowej. Krótko potem ludność polska z Tarnawicy Polnej została przesiedlona do Starego Waliszowa. Trudno wskazać konkretny moment, kiedy sława Filipka rozeszła się po kraju. - Jeden z najlepiej przepowiadających przyszłość ludzi mieszkał na Dolnym Śląsku. (...) Filipka słuchała cała wieś, bo cała wieś go kochała – tak pisała o nim Joanna Lamparska. Nie tylko przepowiadał, ale także doradzał w sprawach życiowych i leczył ziołami. Pod jego domem ustawiały się kolejki chętnych do wysłuchania przepowiedni. Jednak nie każdy spotykał się z ciepłym przyjęciem. Filipek uchodził za człowieka skromnego, prostolinijnego, ale także wybuchowego. Pomagał bezinteresownie, przyjmując jedynie dobrowolnie zostawiane drobne sumy. Dla miejscowych znajdował czas zawsze, dla przyjezdnych wybiórczo. Krzyczał i wyganiał - Jasnowidz co jakiś czas otwiera okno i precz spod chałupy odgania. Krzyczy, żeby mu dali spokój. W końcu wypada ze szpadlem i ciska nim w czekającą na łaskę widzenia grupę. Grupa ucieka na deszcz, lecz po chwili znów pod okap wraca – tak opisywał go w 1987 roku Piotr Adamczyk. Dla tych, którzy nie mieli okazji przekonać się osobiście, ten zapis to dobry weryfikator tego, czy przepowiednie Filipka były trafne. Bo czy ktoś wracałby do niego po takim potraktowaniu, gdyby było inaczej? - Bardzo często do Filipka przychodzili ludzie, którzy nie wierzyli w jego dar jasnowidzenia. Podawali mu na przykład zdjęcie zmarłej babki i pytali jak się czuje i czy wyzdrowieje. 

Więcej przeczytasz tylko w Gazecie Kłodzkiej nr 383