Rocznicowi, świąteczni, poprawni

Jaki związek ma Narutowicz, jako głowa II RP z pierwszymi audycjami... Radia Maryja? Przeczytaj kolejny felieton Mieczysława Kowalcze

Wśród wielu ważnych narodowych cech mamy dwie, które od czasu do czasu dają o sobie mocniej znać. Skłonność do świętowania i trudność w akceptowaniu poprawności. Głównie tej, potocznie nazywanej polityczną. A obie cechy wciąż mocno się trzymają i pokazują. Niemal codziennie.  Bez wątpienia lubimy świętować. Celebrować rocznice. A mamy ich bez liku i zawsze się do tych już istniejących oficjalnie  z łatwością da dołączyć kolejną, z różnych powodów. Zobaczmy, co można świętować w najbliższych dniach. Ten tydzień rozpoczyna się kilkoma rocznicami, o różnym znaczeniu i ważności. I do tego takich, które przynoszą pokaźną ilość skojarzeń z naszymi teraźniejszymi sprawami. Parę dla przykładu. Od kilkunastu lat 9 grudnia można obchodzić Międzynarodowy Dzień Przeciwdziałania Korupcji. No popatrzcie PT Czytelniczki i PT Czytelnicy, taka okazja! Dorzućmy jeszcze do wyliczeń rocznicowych inne propozycje. Z różnych stron. Może też lekko historycznie.

Oto będziemy mieli rocznicę początku prezydentury Lecha Wałęsy, ale i początek króciutkiego epizodu Gabriela Narutowicza jako głowy państwa. Jak je oceniamy? Niektórzy z nas przypomną sobie piękne marzenie o polskiej ropie i Karlinie z grudnia 1980 roku. Ba, całkiem spora grupa z nas będzie pamiętała o pierwszych audycjach Radia Maryja. Nasi bracia protestanci zapewne poświętują rocznicę odważnego czynu Marcina Lutra - spalenia bulli papieskiej Exsurge Domine, która upominała byłego augustianina i wzywała go do wyrzeczenia się 95 tez. Z każdej strony rocznica, święto, okazja. Mamy w czym wybierać.

Na koniec wyliczeń jeszcze jedna data - 13 grudnia. Ciągle trudna. Bolesna dla wielu osób. A ogłoszenie stanu wojennego oceniamy różnie. Podadzą nam statystyki w mediach. Abstrahując jednak od poglądów PT Czytelniczek i Czytelników i oceny wojny jaruzelskiej, utwierdziłem się ostatnio w przekonaniu, że IPN to instytucja potrzebna społecznie, dobrze urządzona, przyjazna dla użytkowników. Nie tylko tych bezpośrednio pokrzywdzonych. Kolejna nasza cecha z dzisiejszego felietonowego tytułu, to kłopot z przyjmowaniem za dobrą monetę każdego rodzaju "politycznej poprawności". I nie sądzę, żeby to był tylko mój indywidualny problem. Jeden przykład.

Oto akcja Amnesty International - pisanie listów w obronie osób, które są represjonowane. Wśród nich np. Alesia Białackiego, do aresztowania którego i skazania na cztery i pół roku więzienia, przyczyniła się poprawność polityczna polskiego MSZ. Nasze pisanie to działanie samo w sobie potrzebne i często skuteczne. A w czym problem? W tym, że przy każdym z możliwych do napisania listów taka uwaga: nie formułuj prośby tak, żeby wspominać o swoich poglądach religijnych, nie odnoś się też do poglądów osoby w obronie której piszesz. Ot, taka poprawność, z góry narzucona. Słusznie? Do prostego zaakceptowania?

Mieczysław Kowalcze*

*O autorze

Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.