Takie pytanie-hasło usłyszeliśmy wczoraj podczas diecezjalnego spotkania młodzieży w Kłodzku. Trafione. Ważne. W zamiarze organizatorów każdy uczestnik mógł pomyśleć i pomodlić się za tę konkretną osobę, która wprowadziła ją/go do wiary-podała dalej, a zaraz potem prosić o wiarę także dla konkretnej osoby, która ma z tym kłopot. I takiej osobie podać nadzieję, że da się uwierzyć. Takie postawienie celu zbudowania wspólnoty w hali przy Kusocińskiego okazał się dobry. Serce rosło, że tak wielu młodych ludzi pojawiło się na takie zawołanie w sobotę przed Niedzielą Palmową w naszym mieście. To bardzo dobrze. Znaleźli odwagę, żeby pokazać, co ważne w ich wyborach. Trochę przeciw modzie. Znaleźli przekonanie i odwagę Izajasza z dzisiejszego fragmentu jego tekstu: Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem (…) i wiem, że wstydu nie doznam. Po pierwszej części spotkania uczestnicy młodej wspólnoty ruszyli, razem z mieszkańcami Kłodzka, na nabożeństwo Drogi Krzyżowej do kościoła Podwyższenia Świętego. Kolejne stacje to był dialog dwojga młodych ludzi o wierze. Rozmowy z kategorii ciężkiej, bo wiadomo, że niełatwo spokojnie odpowiadać na zaczepki, stereotypy albo, jak to tutaj dobrze wiemy, na przypinanie etykietek. W sumie jednak wyjaśniającej, co mogę podać dalej. Co w niej dzisiaj może przekonywać, co jest trudne do takiego stopnia, że tylko już właśnie sama wiara może te trudności zmniejszać? Ostatecznie budujące, bez cienia triumfalizmu, czy jakiegoś pustosłowia wziętego z gotowca. Znów możemy szczerze i prosto dodać za Izajaszem: Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące. Oby tak się działo. Można w to uwierzyć?
A co my, każdy z nas może podać dalej tu i teraz? Jaki rodzaj wiary, ale także zachowań i działań społecznych?
Papież Franciszek przedstawia nam się coraz dokładniej, zaczynamy mieć ściślejsze wyobrażenie o jego pontyfikacie. Damy radę zaufać i jeszcze przekazać dalej, wbrew różnego typu opiniom, które są skierowane przeciw niemu, że będzie to czas trudnego budowania odpowiedzialnej wiary, a nie bieżącej odpowiedzi na żądania konkretnych prądów i idei politycznych. Zostawiam to zadanie bez znaku zapytania. Bo wierzę w to już teraz i podaję dalej.
W drugą sprawę, ze względu na jej „dziedziczne” medialne obciążenie, na razie trudno uwierzyć bez znaku zapytania. I jeszcze to zaufanie przekazywać dalej. Mam tutaj na myśli kompletny brak społecznego zaufania w to, że politycy pracują na naszą rzecz, że potrafią zrobić coś porządnie dla ogólnego dobra. Może coś się właśnie zmienia? Przekonamy się. Początek został zrobiony. Otóż w piątek w Jaszkowej Dolnej młodzi ludowcy zorganizowali spotkanie-debatę na temat młodzieży w samorządzie i w polityce. Na zaproszenie zareagowali naprawdę wysocy urzędnicy państwa i samorządu. Sama debata zaś była konkretna, tematycznie uporządkowana i co istotne goście podjęli się rozwiązania kilku trudnych spraw. Zrobią, uwierzymy, podamy dalej, czyli być może zagłosujemy na nich.
Najtrudniej w sferze społecznej uwierzyć w to, że z naszego piłkarskiego zespołu będą jeszcze ludzie. Na razie lepiej było być kibicem drużyny ukraińskiej. Oni jeszcze mogą wierzyć w Rio. A my? Bez komentarza.
Mieczysław Kowalcze*
*O autorze
Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.