- Głośno postawione pytanie o samorząd. Od chwili kiedy powstał, okrzepł, stał się elementem naszego ustroju, to nie podjęliśmy o nim dyskusji, dysputy, debaty nad jego funkcjonowaniem, odbiorem społecznym, ba, utylitarnym, codziennym wymiarem - napisał Mieczysław Kowalcze w swoim najnowszym felietonie.
Kiedy dzisiaj po mszy świętej w kaplicy Marii Magdaleny w Kłodzku sprawowanej według rytu rzymskiego naszła mnie myśl, że niegdysiejszy szacunek dla księży brał się również, w pewnym stopniu, z tego, jak byli traktowani i jak wypełniali swoją funkcję przy ołtarzu. Hm. Zapewne coś w tym jest. Namawiam, spróbujcie wziąć udział w takiej mszy świętej. Nie tylko dla takich refleksji. Nasza kuria świdnicka przygotowuje specjalne dekrety, które i uporządkują sprawę, i zapewne rozpowszechnia informację. Tak na marginesie najbliższa msza święta według tej tradycji w Kłodzku 30 maja, w tej samej kaplicy, wcześniej w sobotę 18, w wigilię Zesłania Ducha Świętego, u sióstr w Lewinie Kłodzkim.
No dobrze, ale do czego potrzebny w tym cyklu felietonów tekst o szacunku dla księży, jak to się pojawiło w tytule? Z dwóch powodów. Oba biorą się z tego świątecznego tygodnia, który właśnie mija. Pierwszy - muszę okazać szacunek za kazanie w czasie kościelnej części obchodów rocznicy Konstytucji 3 Maja w Kłodzku. Usłyszeliśmy, że takie sytuacje, czyli świętowanie "po Bożemu" namawiają nas katolików do aktywnego stawiania pytań, wymagań, określania granic władzy. Konstytucja, nawet ułomna, jest ustawą dla obywateli, nie tylko dla rządzących. Naturalnie, obywatele w duchu solidarności narodowej i społecznej, podporządkowują się jej nakazom, ale mają też prawo upomnieć się o niepokojące, niedobrze prowadzone sprawy. Zostały podane dwa przykłady.
Wyrzucenie Gowina za poglądy i, w kontekście Święta, próby "wycinania" zajęć z historii w naszym systemie edukacji. To zasługiwało na szacunek ogólny. Musimy zajmować stanowisko, angażować się, nie ulegać hasłu - katolicy do kościołów, krucht i zakrystii. Razem z księżmi. Jesteśmy obywatelami, więc mamy podwójny, wynikający z wiary i narodowej przynależności przymus wypowiadania się, aktywności. Jakub napisał w swoim Liście, byśmy słowa wypełniali uczynkami, bo inaczej łatwo to będzie po prostu próżne gadanie. Dość już mówienia. Drugi element, jaki zwrócił uwagę i może stać się początkiem czegoś większego, ogólniejszego, także w wymiarze krajowym, to głośno postawione pytanie o samorząd. Od chwili kiedy powstał, okrzepł, stał się elementem naszego ustroju, to nie podjęliśmy o nim dyskusji, dysputy, debaty nad jego funkcjonowaniem, odbiorem społecznym, ba, utylitarnym, codziennym wymiarem. Czas już na to, usłyszeliśmy. A samą potrzebę dość dobrze widać u nas. Gdyby powoli przywrócić społeczną estymę księży myślę, że mogliby parę spraw nam podpowiedzieć. Czego nam jako społeczeństwu pierwszej europejskiej Konstytucji życzę.
Mieczysław Kowalcze*
*O autorze
Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.