Kowalcze: Renowacje i kierunek piorunów

- Najpierw odniesienie do słów z czytań niedzielnych. Ważnych. Również w kontekście tych komentarzy, z którymi teraz co rusz się spotykamy. Tych z ducha i praktyki publicystycznej katofobii - napisał Mieczysław Kowalcze w najnowszym felietonie.

W połowie najbliższego tygodnia, w czwartek, święto. Wniebowzięcie. Mamy wokół siebie nieco kościołów i parafii po tym wezwaniem. W Nowej Rudzie, Idzikowie, Kłodzku, Nowej Wsi. Wybrałem kościół w Różance. Pełen znaczących malowideł i rzeźb. Pomysłów na ich odczytywanie też sporo. O samym kościele i jego przesłaniach kilka słów później. Najpierw odniesienie do słów z czytań niedzielnych. Ważnych. Również w kontekście tych komentarzy, z którymi teraz co rusz się spotykamy. Tych z ducha i praktyki publicystycznej katofobii. Często trudno z nich ochłonąć. Trzeba przemodlić, bo to jedyne wyjście. W czym i jak mogą nam pomóc niedzielne czytania? Choćby w przypomnieniu, gdzie znaleźć siłę, żeby (jeszcze) wierzyć. Bo wzajemnie wspierać się trzeba.

Najpierw pierwsze, z Księgi Mądrości: Noc wyzwolenia oznajmiono wcześniej naszym ojcom, by nabrali otuchy, wiedząc niechybnie, jakim przysięgom zawierzyli. I lud Twój wyczekiwał ocalenia sprawiedliwych… Co więc pozostaje wierzącym jako spokojna odpowiedź na zaczepki osób, które wiedzą lepiej? Zaufanie, że wybór jest właściwy, tak tak, oparty także na tradycji - bo to ciągłość, bo w tej religii mnie wychowano, bo przodkowie itp. Po czytaniu ze Starego Testamentu Paweł i List do Hebrajczyków. Przeczytajcie/posłuchajcie całości. Przytaczam fragment najważniejszy dla dzisiejszego tekstu: Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Ogromny ciężar wiary i wierzenia! Jak to unieść. Jak odróżnić, gdzie tu niesprzecznie przebiegają nitki nauki i wiary? Z jednoczesną koniecznością reagowania na zaczepki. I te słuszne, i te kompletnie wydumane. Wreszcie na domknięcie niedzielnych refleksji fragment z Łukasza: Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Skarb w sercu! Trzeba oczywiście mieć serce. Serce do ludzi, spraw, potrzeb i zmartwień innych. Po takim wsparciu w Słowie wróćmy na chwilę do bardzo interesującego, niezwykle bogatego w zabytki kościoła, w Różance. Nie po to jednak, a szkoda, żeby nieco dłużej zatrzymać się nad dziełem J. Carove czy rzeźbami M. I. Klahra, ale żeby spojrzeć wspólnie tylko na jeden plafon w nawie. Tyle wystarczy, resztę obejrzyjcie, proszę, na przykład w czasie uroczystości odpustowych. Przedstawia  owo malowidło papieża, który trzyma kielich z Najświętszym Sakramentem, a z którego wypadają pioruny uderzające w Talmud i w Koran. Delikatne pioruny. To prosty obraz z okresu triumfalnego katolicyzmu. Dzisiaj te pioruny, także bijące z nieco innych źródeł, biegną w stronę odwrotną. Przestawiły się ładunki. Łubudu w Kościół! Ale, jak mówiła moja babcia - damy radę.

I jeszcze jedno spostrzeżenie z Różanki, ważne a propos stałej pracy, różnych wspólnych zabiegów i starań dla jakiegoś ogólniejszego celu. Odnawiana właśnie elewacja zostanie poświęcana w czasie odpustu. Znaczące. A samo odświeżanie tego pięknego kościoła w jakiś dobry i widoczny sposób wpływa na całą wieś. Sprawia wrażenie odświeżonej, czekającej na świętowanie, na gości. Na dobry przekaz wiary także. Figura Matki Bożej stojąca na jednej z kaplic na zewnątrz kościoła pw. WNMP w Kłodzku została owinięta foliami, zabezpieczona. Czeka ja renowacja. Oby to tak znacząco wpływało na parafię jak renowacja w Różance.

PS W czasie dzisiejszych uroczystości odpustowych u kłodzkich sióstr klarysek wydarzyło się wiele dobrych rzeczy: bogata oprawa mszy świętej, mądre kazanie księdza biskupa, piękny śpiew sióstr, ogrody klasztorne otwarte dla gości, a w nich poczęstunek. To jeszcze nie wszystko: usłyszałem również o zobowiązaniu, jakie Klara jako patronka mediów pozostawia nam dzisiaj: bądźmy w środkach przekazu po chrześcijańsku obecni. No to jesteśmy!

Mieczysław Kowalcze*

*O autorze

Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.