Kowalcze: Post. Od Pawła do Cormaca McCarthyego

- No więc jakie ale? Lista całkiem długa. Dzisiaj jej, pracując nad charakterem, nie wyliczamy - napisał Mieczysław Kowalcze w swoim najnowszym felietonie

List Pawła do Filipan, który ostatnio pojawił się w tych tekstach, przypomina o mądrym poście. O umiejętności wyrzeczenia się jakiegoś kawałka siebie, czyli ulubionej przyjemności, zwyczajowego traktowania innych, przepracowania cechy, która jest dla innych po prostu nieznośna. A przecież mamy już połowę Wielkiego Postu, czas więc o nim co nieco. Dla przykładu czegoś co zapewne warto przepracować niech posłuży bezustanne narzekanie. Owo słynne, nie tylko belferskie, ale, nawet po tym, jak kogoś lub coś pochwalimy: niezły tekst przeczytałem na portalu Kłodzko 24, ale…

Post. Żydowscy żołnierze przed bitwami postępowali dziwacznie dla przeciwników. Do starcia szykowali się poszcząc. Dlaczego? Wielkie uroczystości nasi starsi bracia w wierze poprzedzali postem. Dlaczego? Wyjaśnienia takiego postępowania są proste i ogólnie znane. Post miał dla każdego Żyda znaczenie dużo głębsze niż tylko i wyłącznie asceza. Otóż tym prostym sposobem pozostawiali więcej miejsca dla Boga. I w biciu się z przeciwnikiem,
i w wielu innych aktywnościach. Nowy Testament – co z postem? Oczywiście pozostaje jako sposób na wiarę. Po namyśle, powiada chrześcijanin, wiem, jaka jest moja słabość, wiem, co muszę przepracować. Ograniczam swoje ludzkie myśli i zachowania, no to pojawia się w tym miejscu troszeczkę więcej miejsca. Na przykład na Boga, który pomaga człowiekowi: walczącemu, myślącemu, świętującemu itd. I oby tak było. I jeszcze tylko to pukanie się w czoło albo stałe pytania otoczenia: i ty w to wierzysz? Jezus przewidział sprawę naszej, ale też zewnętrznej reakcji i radził: kiedy pościsz, rób to bez pokazywania tego wszystkim dookoła. Paweł dodaje za Jezusem, że między innymi post daje mu wolność. Wolność wyboru, bo przecież wcale nie muszę pościć. Bo wiadomo, nie warto tego robić wyłącznie  z powodu tradycji, chęci zbicia kilku kilogramów albo podratowania nadwerężonej wątroby.

W czasie tegorocznego Wielkiego Postu pojawiło się kilka ważnych filmów. Niektóre całkiem nowe, inne nieco starsze. Warto zobaczyć, żeby wyrobić sobie zdanie, „Syberiadę polską” w reżyserii Janusza Zaorskiego. Na pewno ważny ze względu na temat. Bardzo rzadko przecież w polskim kinie kręci się filmy fabularne o Sybirakach, zresztą  o męczennikach Kresów to już w ogóle. Janusz Zaorski przygotował widzom film dobrze scenariuszowo skomponowany, z umiejętnie rozłożonym napięciem, bardzo sprawny technicznie, z wybitną muzyką, z co najmniej kilkoma dobrymi rolami. No więc jakie ale? Lista całkiem długa. Dzisiaj jej, pracując nad charakterem, nie wyliczamy. Nawet kuszeni recenzjami z gazet mocno prawicowych, a podkreślającymi nie tyle ogólną ważność filmu, a dużo bardziej przeszłość autora książki na podstawie której napisano scenariusz. W tym miejscu namówię w ramach nienarzekania do podpisania się pod inicjatywą obywatelską w sprawie ustanowienia 11 lipca dniem Męczeństwa Kresowian. Akcja trwa. Także w Kłodzku. Jeszcze kino na Wielki Post. Bez żadnego ale mogę polecić film według prozy modnego właśnie Cormaca McCarthyego „The Sunset Limited”. Krótko pisząc, to jeden znakomity dialog rozumola profesora z kaznodzieją. Na przykład zwróćcie uwagę na fragment o pijaństwie i pijaku. Zaskakujące, niby już było itd. W efekcie całość lepsza niż „Rzeź”.  I bardzo wielkopostna.

*O autorze

Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.