Kowalcze: Owsiak. Godność

O Owsiaku i (braku) godności w polskich szpitalach. Czy mamy nowego króla i narodowego wychowawcę? - zastanawia się Mieczysław Kowalcze.

W tydzień po Trzech Królach przychodzi do nas czwarty. Polski król. Jurek Owsiak. Nazwany już największym Wychowawcą III RP. Jak nas wychował/wychowuje? Jaki wpływ wywarł dotąd i wywiera na nas teraz u progu kolejnego roku? Czy tym razem w mediach więcej będzie ostrej jazdy po jego poglądach i zachowaniach, czy może akcja wywoła więcej komentarzy nie o nim, ale o nas tu i teraz? W najbliższych dniach się przekonamy. Pytań, jak co roku, wywołuje sporo. Bez wątpienia. Tegoroczny cel zbiórki też zwraca uwagę. Nie tyle na stan i sytuacja służby zdrowia, jej zaopatrzenie w sprzęt, poziom opieki, bo do tego się przez lata przyzwyczailiśmy, ale nagłaśnia piękne pojęcie: godność. Natychmiast więc rodzi się proste skojarzenie, kapitalne wręcz w prostocie i słuszności: Orkiestra zbiera datki na to, czego brakuje naszemu systemowi zdrowia. I tak od 20 lat. Teraz, jak się okazuje, brak w systemie jest jeszcze jeden. Bo wniosek z tegorocznych haseł jest prosty: w opiece nad chorymi, szczególnie seniorami, brakuje godnego ich traktowania! Za daleko idąca myśl? Niesprawiedliwa w swoim uproszczeniu? Nie wiem tego. Jeszcze. Opiszę tylko własne doświadczenia z ostatniego tygodnia, żeby nie narzucać zbyt prostej opinii, uogólnienia, które nie pasują do doświadczenia PT Czytelniczek i Czytelników. Moje jest takie: starszy pan (83 lata), od lat chorujący na serce zostaje przez karetkę przywieziony na izbę przyjęć późnym wieczorem, podają mu kroplówkę, robią zastrzyk i sadzają na krześle, żeby czekał do rana na transport do domu, bo procedury nie pozwalają przyjąć go do szpitala, a "dobre serce" personelu, czy godne potraktowanie chorego, to zapomniane w codziennej praktyce pojęcia. Nie wchodzi w rachubę położenie do rana w szpitalnym łóżku, nie opłaca się go przenocować, bo to nie hotel. Godne? Wracam do Owsiaka.

Największy Wychowawca. Niech będzie. Zgadzam się warunkowo, bo usłyszałem samo sformułowanie, ładne samo w sobie, ale nie poznałem uzasadnienia. Jeśli ktoś z Państwa usłyszał, to proszę o zapisanie w komentarzach. Mnie przychodzą do głowy wyłącznie pytania do Wychowawcy. Jak miał/ma wpływ na poziom wychowania nas dzisiaj, pracujących w różnych zawodach, zajmujących w społeczeństwie konkretne miejsce. Najpierw na jakich sąsiadów nas wychował? Rodziców, małżonków? Później jakich pracowników? Nauczył nas niezależności czy może syndromu uzależnienia, np. od osób jaśnie nam panujących? Dał nam wzór solidnie wykonywanej pracy? Takiej z szacunkiem dla drugiego człowieka, klienta, petenta? Wreszcie, na ile przekonał nas do swoich poglądów? Trudnych do zaakceptowania w wielu miejscach, krytykowanych przez hierarchów Kościoła. W niektórych punktach zupełnie słusznie zresztą.

Czy 21 koncert Wielkiej Orkiestry zwróci nasza uwagę na godność? Nasza własną, ale też tę, która należy się każdemu człowiekowi? A kiedy ktoś ją zacznie naruszać upomnimy się o siebie, o innych? O sponiewieranych? Identyfikator wolontariusza (także mój) ma takie przesłanie: Godność. Niech ta idea przyświeca nam, którzy 13 stycznia 2013 roku zbierać będziemy pieniądze, nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie, aby słowo to stało się myślą przewodnią naszych zimowych działań i było nierozerwalną częścią naszego grania do końca świata i jeden dzień dłużej. Da się zrealizować?

*O autorze

Polonista, historyk, dziennikarz, pedagog w pracy i życiu. Od wielu lat związany z Zespołem Szkół Społecznych oraz Kłodzkim Towarzystwem Oświatowym. Autor i współtwórca wydawnictw i publikacji. Działacz Klubu Otwartej Kultury. Niemożliwe jest go nie znać, taki z niego społecznik. Lubiany i szanowany przez wszystkich. Ale skromny, więc na tyle o nim wystarczy.